Pokrzywa

Docenić piękno nie znaczy
Pokłony bić pokrzywie
Każdy się o tym przekona
Kto padnie w jej pobliżu

Że choć z daleka piękna
To z bliska parzy srodze
I nikt już po raz drugi
Nie stanie na jej drodze

Bo na cóż nam chwast zwykły
Podziwiać moi drodzy
Gdy tyle piękna wokół
Wystarczy podnieść oczy

A chwasty powyrywać
By więcej nie szkodziły
By słońca pięknym kwiatom
Sobą nie zasłoniły

Bo kiedy kwiat zakwitnie
To świat pięknieje cały
A z takiej tam pokrzywy
Pożytek raczej mały